Bezoek ook het fotoalbum!
Om 9:30 staat de taxi voor de deur: de reis kan beginnen.
Alles loopt op rolletjes en na veel controles gaan we vliegen. De ruimte in het vliegtuig valt mee. De reis naar Philadelphia duurt een uur langer omdat het vliegtuig door het weer een zuidelijkere en dus langere route moet vliegen maar de reis voor ons wel comfortabel blijft. De overstaptijd wordt nu wel korter, maar Erik zet er vaart achter. Na onze koffers opgehaald te hebben, komen we makkelijk door de douane. Voor de rest gaat het overstappen gaat eenvoudig, omdat je niet opnieuw hoeft in te checken. De koffers gaan weer op een band en met de instapkaart die je op Schiphol gelijk meekrijgt kun je gelijk doorlopen en dat scheelt veel tijd. We redden het allemaal precies. Om 8 uur plaatselijke tijd (3 uur 's nachts Nederlandse tijd) zijn we in Indianapolis. Hier pak je je koffers en je kan meteen weg doordat we in Philadelphia al door de douane zijn geweest. Om je naar je hotel te brengen staan er verschillende shuttlebusjes voor de deur die je gratis wegbrengen. Om 9 uur liggen we in bed.
We zijn in de VS.
Na een uitgebreid ontbijt met roerei en bacon worden we met de "Lafayette Limo" naar West-Lafayette gebracht, een reis van bijna 2 uur, gebracht. Daar dachten we een auto tot onze beschikking te hebben maar er was ons niet verteld dat we de auto voor 12 uur opgehaald moesten hebben, want daarna sluiten ze voor het weekend. Daar onze bus pas om half 11 vertrok konden we nooit op tijd de auto ophalen. De receptioniste van het hotel heeft toen geregeld dat een van de medewerksters van het hotel ons wegbracht naar Purdue. Daar heeft Jasper ons, na een hartelijk weerzien, een rondleiding van 3 uur over de campus gegeven. Zo konden we kennismaken met de wereld waar hij de laatste 4 maanden in geleefd heeft. We hadden wel veel foto's gezien maar er lopen en alles zien is toch wel een heel aparte ervaring. Het is er prachtig en zo groot allemaal. Daarna zijn we naar Downtown Lafayette gelopen om daar te gaan eten. In een kleine bierbrouwerij (omgebouwd tot restaurant) hebben we heerlijk gegeten. Daarna zijn Krijn en ik met een taxi naar ons hotel gegaan en zijn Erik en Jasper gaan stappen.
Wakker worden in een licht besneeuwd Purdue
Een auto huren lukt weer niet. Dicht of te vroeg weer
inleveren.
Maar onze receptioniste regelt weer wat voor ons, zodat we weer naar de universiteit worden gebracht. Daar hebben we Jasper helpen pakken en nadat Jasper heeft uitgecheckt gaan we weer op stap. Het is alleen heel erg koud en het waait erg. We gaan naar het winkelcentrum Tippecanoe mall en naar een Payless-supermarkt. Met een taxi gaan we naar Boilermarket om te eten (Jasper at hier wel vaker) en na de spullen van Jasper opgehaald te hebben, gaan we weer terug naar ons hotel en op tijd gaan slapen want we moeten vroeg weer op.
De Amtrak naar Chicago gaat om 8.32 . Ook nu zorgt de
receptioniste er weer voor dat we weggebracht worden ( een schat van een vrouw
die er alles aan doet om het ons naar de zin te maken. Om de een of andere
reden heeft ze wat met ons, ook krijgen we haar verhaal te horen over haar
overleden baas). Bij het station aangekomen krijgen we te horen dat we ruim een
uur vertraging hebben. Dit schijnt heel normaal te zijn en eigenlijk moeten we
blij zijn met zo weinig vertraging. Weer is het ijzig koud (-10,
gevoelstemperatuur –25) en zeker op een open stadion. Een deel van de tijd
wachten we binnen waar het overvol is en we alleen op onze koffers kunnen
zitten. Later worden we naar het andere perron gestuurd (buiten in de wind)
Veel te vroeg blijkt later, dus maar weer terug. Met ijskoude voeten stappen we
dan eindelijk in. Het is een ruime trein met veel beenruimte. Omdat wij met z’n
vieren zijn mogen we eerder instappen zodat we bij elkaar kunnen zitten. De
trein rijdt in een heel rustig tempo, steeds laten horend dat hij eraan komt.
Het landschap toont voornamelijk agrarische bedrijven met wat kleine
dorpjes, erg dun bevolkt. De trein
schiet niet erg op voornamelijk doordat we iedere keer achter goederen vervoer
zitten dat niet hard rijdt. Passagierstreinen hebben duidelijk geen voorrang in
de VS.
In Chicago
aangekomen, met al onze bagage - 4 koffers, 2 backpakkers en wat handbagage
nemen we een taxi. De taxichauffeur wil ons hoe dan ook zelf wegbrengen. Dat
wordt met z’n vieren op de achterbank, backpakkers op schoot en nog een
wiebelend koffer en bagage op de voorstoel en rijden maar. Gelukkig was het
niet zo ver. In Nederland zou de politie grijze haren krijgen.
Chicago, ongelooflijk wat een stad. Als je voor het eerst
tussen de wolkenkrabbers loopt, weet je niet wat je overkomt. Ook ons hotel is
hoog. Wij slapen op de 14de verdieping. Nog wat boodschappen doen
voor het ontbijt (scheelt veel tijd en we kunnen eten wat we willen), ergens
wat eten en op tijd naar bed. (In de meeste hotels kun je alleen slapen en als
je al kunt ontbijten is dat meestal alleen een bagel met jam of een soort
smeerkaas met koffie, thee of jus d’orange).
Na het ontbijt nemen Erik en Jasper ons mee op sightseeing
door Chicago. Eerst naar Sears Tower, het hoogste gebouw van Chicago. We gaan
naar de 103de verdieping. Het is helder weer dus hebben we ongelofelijk
vergezicht over Lake Michigan, de haven, de andere wolkenkrabbers en de verdere
stad. Daarna naar het Adler Planetarium, wat ook erg interessant was.
Vervolgens het Shedd Aquarium met verschillende shows met dolfijnen en
pinguïns. We gaan op tijd weer terug om ons om te kleden voor de Musical Mama
Mia in het Ford Oriental Theater. Voor de musical hebben we eerst in een
Russisch restaurant gegeten. Na afloop van de musical in dit heel oude theater
zijn we lopend naar ons hotel terug gegaan. Chicago leeft ook ‘s avonds en het
is al een belevenis om daar te lopen in een straat met allemaal verlichte
bomen. Het is ook heel relaxed om Erik en Jasper als gids bij je te hebben. Hoe
gauw zij iets oppikken en de weg weten te vinden; het lijkt wel of zij er
regelmatig komen. Weliswaar met een plattegrond maar toch.
Het is nog steeds koud, maar vandaag voelt het nog ijziger
met heel veel wind. Chicago heet ook de Windy City, dat ga je nu wel begrijpen
en nog meer voelen. Iedereen loopt met een mutsen op en shawls om, soms zie je
alleen nog ogen en uiteindelijk hebben Jasper en ik toch maar een muts gekocht
en dat is toch wel erg lekker. Maar we komen ook een man tegen in korte broek
en t-shirt.
Vandaag naar het John Hancock Center. Dit gebouw is iets
minder hoog dan de Sears Tower . Hier gaan we naar de 93ste verdieping. Minder
hoog maar zeker niet minder mooi dan de Sears Tower, Als je het mij vraagt
mooier. Dit gebouw staat dichter bij de haven en geeft een andere blik op
Chicago.
Ook ons hotel zien we staan. Daarna gaan we naar de Navy
Pier, een soort winkelcentrum met een museum ineen. In het winkelcentrum kon je
zelfs nog op de foto met Santa en zijn elven, tegen betaling uiteraard.
Verderop zit het museumgedeelte, hier is veel te lezen over de historie van
Chicago en er is een permanente glas-in-lood ramen/lampen tentoonstelling. Er
zijn ook een aantal evenementenhallen waar in de grootste hal een
kerstevenement voor kinderen was georganiseerd, erg druk en vol, maar voor de
kinderen ziet het er erg leuk uit.
Voor het Lincoln Park Zoo is het te koud. In een jazz-restaurant
lunchen we uitgebreid, want ’s avonds eten we sandwiches onderweg in de
Greyhoundbus. Op de terugweg naar ons
hotel hebben we inkopen gedaan voor onderweg. We moeten ruim op tijd voor
vertrek bij het Greyhoundstation zijn en het is maar goed dat we vroeg zijn
want onze bagage is te zwaar. Maar ze zijn ons terwille omdat Jasper een
exchange student is en we mogen als we 80 dollar bijbetalen onze koffers zo
meenemen. Alternatief is om ze als pakketpost mee laten nemen á 70 dollarcent
per pound, wat een stuk duurder zou zijn geworden. Na een uur vertraging (waar
ze in de VS niet moeilijk over doen) vertrekken we richting Indianapolis. Na
een rit van zo’n 4 uur begint het vlak voor Indianapolis flink te sneeuwen.
Vandaar weer met een taxi naar ons hotel. Nu een grotere taxibusje gelukkig, al
beweert de taxichauffeur dat het nooit gaat passen. In Chicago paste het in een
normale sedan, dus het moet nu zeker in een minivan passen. Al glibberend zijn
we naar ons hotel gereden, waarbij we zelfs ineens op de verkeerde weghelft
reden doordat door de sneeuw niet meer te zien was welke baan wat is. Het wordt
een korte nacht, 23.15 inchecken en om 6.00 uur ’s morgens weer uitchecken.
’s Morgens zijn we om 5 uur opgestaan waar we eerst hebben
gecheckt of er überhaupt wel gevlogen wordt in verband met de sneeuw. Dit
blijkt het geval en om 6 uur zijn we met de shuttle van het hotel naar het
vliegveld gegaan. Weer allerlei controles, handbagage wordt helemaal
uitgepluist, iedereen betast tot de schoenen aan toe, deze moeten uit. Daarna
bleek dat het vliegtuig niet weg kon door de sneeuw. Wat zou ons bed nog lekker
geweest zijn. Uiteindelijk na 3 uur vertraging, nadat alles rond de gates was
schoongeveegd en het vliegtuig was de-iced, konden we vertrekken. We hebben
geluk dat we met American Airways vliegen want US Airways heeft 100 vluchten
gecanceld en de bagage daarvan is een week in de war geweest. Na een
voorspoedige vlucht landen we in Miami.
De auto die we gehuurd hebben is toch wat klein voor al onze
bagage. Toch maar een grotere genomen, een Chevrolet Trailblazer. Wel een
stoere auto vind ik. Alleen de zon schijnt nog niet, het is erg bewolkt.
Op weg nu naar Orlando, zo’n 220 mile (350 km). Erik heeft
ons er prima naar toe gereden met Jasper als loods. Het is wel even wennen aan
andere aanduidingen, vooral het east/west en north/south, maar voor Jasper en
Erik is dit geen probleem. Het hotel vinden is ook al een kunst. Een lange weg
van zo’n 15 kilometer met alleen maar hotels en stores aan allebei de kanten
van de weg met daartussen 6 rijbanen. Zoiets als de Rijneke Boulevard maar dan
veel groter en dat 15 kilometer lang.
Maar we komen er en we hebben gezellig 2 kamers met een
tussendeur. Na gegeten te hebben op tijd naar bed, de dag was lang genoeg.
Vrijdag 24 december
Vandaag ook zwaar bewolkt, de zon laat zich niet zien en af
en toe regent het een beetje.
Het Disney park Epcot staat op het programma. Het heeft een
beetje iets weg van een wereldtentoonstelling met attracties. Ook staan er
verschillende landen met allerlei restaurants. Het valt niet mee om ergens
binnen te komen, want het is erg druk. Bij Marokko lukt het wel, dus echt
Marokkaans gegeten compleet met een buikdanseres. Bij Amerika wordt een
Christmas recital gehouden wat al bezig is als we langslopen. Dit is een
opvoering van een koor/orkest waarbij tussendoor het kerstverhaal wordt
verteld.
Verder merk je niet zoveel van Kerst. Vlak voor
sluitingstijd wordt er een fantastische vuurwerk en laser/lichtshow gegeven.
Vandaag zijn gaan we naar de MGM studio’s. Helaas zijn de
weergoden ons niet goed gezind vandaag, aangezien het vrijwel de hele dag
plenst en het nog kouder is dan gister (nog geen 10 graden). Je merkt er weinig
van dat het Kerst is. Ik voel me ook wat verloren in alle het grote, dat had ik
gisteren al. In Chicago en Purdue had ik daar geen last van maar sinds ik in
Miami ben, is het net of ik alle overzicht kwijt ben. Alles is groot en veel.
En het blijft regenen. ‘s Avonds hebben we een kerstbuffet in een van de grote
restaurants, dit is erg lekker en erg uitgebreid. Daarna weer een vuurwerk en
lichtshow.
Eindelijk droog. Vandaag gaan we naar het Magic Kingdom. Het
park met de meeste Disney uitstraling. Aangezien we een gratis ontbijt hadden
bij onze Fun in the Sun passes hebben we deze maar verzilverd bij het
ontbijtbuffet in het Cristal Palace. Daarna gaan we door de rest van het park.
Krijn en ik gaan aan het begin van de avond terug met de shuttlebus van het
hotel, Erik en Jasper blijven nog een poosje.
Vandaag gaan we naar Seaworld, de mooiste tot nu toe vinden
wij. Ik ben geen echt pretparkmens denk ik. Verschillende shows met orka’s en
dolfijnen. ’s Avonds gaan we naar een speciale kerstopvoering van het Orlando
Philharmonical Orchestra met speciale genodigde gasten waaronder een talent van
14 jaar. Ook ’s avonds nog een show met orka’s in Kerstsfeer. Erg leuk. Daarna
nog een vuurwerk en lichtshow. Dat kunnen ze hier wel.
We zijn naar Tampa gereden en na het inchecken hebben het
Yborcenter bezocht met straatartiesten. Daarna zijn we doorgereden naar St.
Petersburg. Hier hebben we heerlijk over het strand gelopen en de zon zien
ondergaan in de zee.
Onderweg naar Sarasota stoppen we op de langste vispier van
de VS, waar je een gewelding uitzicht hebt op de brug. Ook zien we hier
dolfijnen zwemmen.
Een rustdag aan het strand is de bedoeling, we zijn allemaal
een beetje moe van alles. Erik rijdt ons overal naartoe en hoe. We hebben een
mooi hotel waar je vanaf het zwembad bij het hotel zo het strand op loopt. Daar
staan de nodige parasollen, grote en kleine met strandstoelen en de drankjes
aan de bar bij het zwembad. Even relaxen met het uitzicht op zee. Het is er
niet druk en wat ook opvalt is dat je hier nauwelijks eb en vloed hebt. Het
ligt eigenlijk aan een baai. Om te zwemmen in zee is het te koud. Het is nog
steeds niet de temperatuur die je eigenlijk mag verwachten, al doet de zon
beter zijn best, het waait teveel. Jasper gaat nog een eind hardlopen langs het
strand en Erik probeert het zwembad uit. Dit hotel heeft een heerlijk
restaurant waar we met alle egards worden bediend.
Eerst gaan we naar ons hotel in Naples. Na ingecheckt te hebben
zoeken we uit waar we het beste de Everglades kunnen bezoeken. Na wat
rondgebeld te hebben blijkt dat als we meteen weg gaan dat we nog een complete
tour moeten kunnen doen.
Eerst maken we een tocht met een grotere boot, dan een
safaritocht met een bus en daarna nog een boottocht met een airboat (zo een met
een grote ventilator achterop), op zoek naar alligators. Doordat het het droge
seizoen is, ligt de zoutwater grens vrij hoog in Florida waardoor de meeste
aligators naar het noorden zijn verhuisd. We krijgen maar een enkele alligator
te zien. Voordeel is dat je geen last hebt van muskieten.
In de stromende regen rjiden we naar Miami. ’s Middags gaan
we in af en toe een bui op zoek naar een leuke locatie om Oud en Nieuw te vieren.
Er is genoeg maar door het slechte weer kan je nergens reserveren. Later leest
Jasper in de krant dat alles aan de Boulevard, waar we vlak bij zitten, alles
is afgelast door de harde wind. Dan maar met een cab naar Bayside Arena, de
enigste mall aan het water in Miami Downtown, waar wel allerlei festiviteiten
gepland staan. Een voordeel als je kranten blijft lezen (zoals Jasper). Eerst
hebben we daar Argentijns gegeten en later zijn we naar buiten gegaan om een
mooi plekje te zoeken. Het was er gezellig druk met veel tentjes met
verschillende soorten muziek
Om 12 uur werd er afgeteld en begon het vuurwerk. 15 minuten
echt vuurwerk afgeschoten vanaf een boot in de baai. Een prachtig gezicht boven
het water. Krijn en ik laten ons later door een cab thuis brengen en de jongens
gaan nog op stap en komen later met een bus naar huis. Krijn en ik hebben nog
een stukje Collins Avenue afgelopen waar veel mensen naar een feest gingen.
Aangekleed Miami ging uit en het is leuk om te zien hoe mensen gekleed gaan
want een jas is niet nodig.
Al was het laat, we staan toch op tijd op, want er is een
tocht door en rond Miami gepland.
3 uur met een bus en 2 uur varen. Als je deze excursie
gedaan hebt heb je Miami in een notendop gezien.
Eerst gaan we varen, een heerlijke tocht met beter weer. We
zien de luxe buitenhuizen van de bekende sterren, de haven en later met de bus
de Art Deco wijk, Coral Gable (een luxe buitenwijk) en de Cubaanse wijk. Alles
wordt in 2 talen uitgelegd want 65% van Miami is Spaanstalig. In de praktijk
echter spreken alle locals eigenlijk alleen maar Spaans tegen elkaar. ’s Avonds
gaan we naar Lincolnstreet, een straat met alleen maar restaurants en winkels
waar je alleen maar lopend in kunt, op zoek naar een restaurant om te eten. Vanavond
wordt het Italiaans. Daarna de straat verder afgelopen. Het is er druk, hoewel
sommige winkels dicht zijn omdat het 1 januari is. Vandaag is het weer voor het
eerst zoals het hoort te zijn.
Persoonlijk spreekt Chicago mij meer aan, Miami is meer een
luxe hippe stad terwijl Chicago een wat normalere handelsstad is.
Vandaag gaan we naar Key West. Een lange maar mooie rit
langs de Everglades en later over de vele keys (koraaleilandjes) en evenzo veel
bruggen komen we op het laatste eiland per auto te bereiken. Omdat we nog te
vroeg zijn om in te checken, laten we de auto bij het hotel staan en gaan we
per shuttle naar het centrum. Daar laten we ons door een toeristentreintje, de
Conchtrain, over het eiland rijden, waar onderweg de belangrijkste dingen van
het eilandje worden getoond en de geschiedenis wordt verteld. Leuk en
interessant. We zijn wel een paar uur onderweg en het is er levendig druk.
Tegen 6 uur gaat de zon onder en dat is een prachtig gezicht, maar een groot
cruiseschip moet zo nodig ook vertrekken en vaart weg voor onze zonsondergang.
Een luid BOE-geroep weerklinkt en het schip toetert terug. Maar voor ons valt
niets meer te zien.
We hebben een restaurant opgezocht om te gaan eten en hebben
lekker buiten vis gegeten. Dit was misschien wel het beste restaurant van de
hele reis.
’s Avonds komen we weer terug in ons hotel om in te checken,
maar de standaard kamers zijn op en krijgen we suites toegewezen. Wat een luxe.
Erik en Jasper gaan kajakken en snorkelen en hebben zo hun
eigen programma vandaag.
Krijn en ik doen rustig aan en gaan in de loop van de
ochtend weer met de shuttle naar Mallory Square. Op zoek naar een souvenir. Er
is genoeg maar niet wat wij zoeken. Wel zien we heel mooie dingen maar die gaan
weer ver boven ons budget. Later in de middag hebben we een tochtje op een
glass-bottomboat geboekt. Een tocht van 2 uur. Even lekker uitwaaien, want
waaien doet het en dat merk je als je buiten de haven komt. Voor we wegvaren
wordt al gewaarschuwd voor zeeziekte, maar op zee zijn er toch wel een stuks of
12 slachtoffers. Wij hebben gelukkig nergens last van. De riffen waar we naar
toe varen zijn niet echt goed te zien door de glazen bodem omdat het niet echt
zonnig is en de boot stampt behoorlijk. Een lekker boottochtje is het wel. Na
weer in een heerlijk restaurantje, een soort binnentuin, gegeten te hebben,
zijn we weer met de shuttle naar huis gegaan. Later komen Erik en Jasper hun
belevenissen vertellen. Zij zijn in een Hardrock Cafe restaurant wezen eten en
hebben daar een leuk t-shirt gekocht.
Om 8.30 zijn we aan de terugreis begonnen. Ik rijd zelf voor
de verandering. Hier durf ik dat wel want het zijn 4 baans wegen met een
scheiding ertussen. Dat is te overzien. We zijn net een half uur onderweg als
we in een file staan. Dan komt de sheriff bij ieder auto vertellen dat er een
ongeluk is gebeurd en dat de weg tot zeker 12 uur is afgesloten voor alle
verkeer. Je kunt alleen per boot of vliegtuig het eiland verlaten. We zijn
terug gereden naar Key West en hebben een plekje met een picknicktafel bij het
strand opgezocht en zijn maar een boek gaan lezen. Het zit hier eigenlijk best
wel even lekker, alleen nu komen we te laat in Miami om nog naar het Sea
Aqarium te gaan. En dat is toch wel erg jammer. Om 12 uur horen we op de radio
dat de weg weer vrij is, maar dat betekent nog niet dat er geen file meer
staat. Na 100 mile vind ik het wel genoeg en mag Erik weer verder. Erik en
Jasper weten nu beter de weg, dus is het vinden van het hotel makkelijker. Een
ander hotel dan bij ons eerste bezoek aan Miami. We hebben die avond gegeten
aan de Ocean Boulevard waar we Oud en Nieuw wilde vieren. Nu met begeleiding
van live muziek. Na een stevige wandeling weer terug naar het hotel gaan we
slapen want we willen morgen weer gelijk door. De tussenstop in Miami was
alleen gepland, omdat in één keer door naar Orlando te ver is en je nooit zeker
weet of er geen problemen zijn vanaf Key West, wat dus ook bleek.
Door naar Orlando, Erik rijdt nu weer zelf want dat schiet
beter op. Terug naar het hotel waar we de eerste 5 nachten ook gelogeerd hebben
en waar we 3 koffers hebben kunnen achterlaten. ’s Middags willen we gaan
shoppen in de Belz outlet mall. In de VS kennen ze geen uitverkoop, in plaats
hiervan verkopen ze dit soort dingen in een speciale zogenaamde outlet store.
Zet er hiervan een stapel bij elkaar en het concept outlet mall is geboren. Na
gewinkeld te hebben, maar waar we toch niet echt iets van onze gading konden
vinden zijn Erik en Jasper naar NBA basketbal wedstrijd gegaan en zijn Krijn en
ik bij de winkels gebleven. Na gegeten te hebben, hebben we een cab aangehouden
en ons naar het hotel laten brengen. Dat is toch wel makkelijk in de VS. Een
taxi kost in verhouding weinig en brengt je veilig waar je wilt. Met openbaar
vervoer kom je er hier niet en kost erg veel tijd.
Vandaag staat Cape Canaveral met het Nasa John Kennedy Space
Center op het programma. Het trok mij helemaal niet maar ik moet toch zeggen
dat het meer dan de moeite waard is. We hebben een rondritexcursie van 3 uur
erbij genomen en dan laten ze je echt van alles zien. De gids had voor 5 uur
stof om te vertellen en dat was te merken: hij ratelde aan één stuk door. Het
is allemaal erg indrukwekkend. Hoe raketten en shuttles in elkaar gezet worden,
hoe het er van binnen uitziet, waar ze afgeschoten worden en hoe ze daar naar
toe getransporteerd worden en waar ze weer landen. Alles laten ze zien en is
niet nagebouwd maar in het echt. De landingsbaan van een shuttle is 6 kilometer
lang. Een dag die zeker de moeite waard is en een mooie dag om de vakantie mee
af te sluiten. Na in zoveel verschillende soorten restaurants gegeten te
hebben, nu eens een heel erg Amerikaans. We gaan naar TGI Friday’s (Thank God It’s Friday). Het is
niet duur maar een stuk beter als fastfood. Een leuke afsluiting, maar we
beginnen toch wel weer naar een Hollandse pot te verlangen want groente is hier
een schaars artikel, niet in de winkels daar is genoeg (wel duur) maar wel in
de restaurants.
’s Morgens inpakken en aan de overkant van de weg nog even
geshopt en broeken gekocht.
Daarna hebben we uitgecheckt en zijn naar het vliegveld
gegaan waar we onze auto op tijd moesten inleveren. Daarna hebben we ons
ingecheckt. De koffers worden gelijk tot Amsterdam ingecheckt dus daar is geen
omkijken meer naar. De eerste vlucht een half uur vertraging op, doordat het
laden van de koffers langer duurt. Hierdoor wordt de tijd om over te stappen en
te eten in Philedelphia wel wat korter maar goed. Na een goede vlucht landen we
in Philedelphia, waar we fastfood chinees eten. Uiteindelijk blijken we op onze
tweede vlucht ook nog een diner te krijgen, maar zoals meestal tijdens vluchten
is dat aan de karige kant en zijn we blij dat we al gegeten hebben op het
vliegveld. We proberen wat te slapen tijdens de vlucht, maar de ruimte in
vliegtuig is kleiner dan op de heenreis en hierdoor lukt slapen toch niet echt.
Verder verloopt de vlucht goed.
Na een schaars ontbijt van een of ander zoet, calorierijk
broodje met thee of jus d’orange landen we om 10 uur Nederlandse tijd (4.00 am
Amerikaanse tijd) in Nederland. Daar staat onze taxibus weer klaar om ons weer
thuis te brengen.
Gé Noort.
Bezoek ook het fotoalbum!